zaterdag 31 december 2011

2012 wensberichten gebaseerd op 2011 tweets


  • Wens kersverse vaders en moeders ‘n blij kinderjaar, zwangeren een prachtig kind en alle kleintjes een liefdevol, zorgeloos 2012
  • Wens coaches zen en zingeving, fotogenieën mooie momenten en schrijvers krachtige pennenstreken in 2012
  • Wens voetballiefhebbers meer voetballiefde, ondernemers het gat in de markt en social media experts een mooi sociaal leven in 2012
  • Wens ontwerpers veel inspiratie, rugzakhouders sterke schouders, glazenwassers ‘n streeploos jaar, netwerkers nuttige verbindingen in 2012
  • Wens woningzoekenden hun droomhuis, thuisvrouwen een schoon en strijkvrij huiselijk leven en gewichtigen een vederlicht 2012
  • Wens chronisch zieken de kracht om door te gaan en zij die iemand moeten missen voor iedere traan minstens één glimlach in 2012
  • Wens kwakkelenden snel herstel, eenzamen onverwachte ontmoetingen, studenten studiebeurzen, leerzame colleges en een katervrij 2012
  • Wens voetbalvaders en hockeymoeders zonnige zaterdagen, weekendvaders meer kindertijd en dromers lange nachten in 2012
  • Wens koks goede smaak, hondenuitlaters mooiweerwandelingen, dansers onvermoeibare ledematen, meubelmakers een splintervrij 2012
  • Wens vermoeiden meer uithoudingsvermogen, journalisten het laatste nieuws en kunstenaars meer artistiek vermogen in 2012
  • Wens radiomakers meer luisteraars, drukwerkers druk werk, baronnen avontuurlijke baronessen en sporters een krampvrij 2012
  • Wens toiletzitters zacht papier, slechte slapers goede nachtrust, rustelozen meer geduld en wens dat artsen alles uitdokteren in 2012
  • Wens filerijders korter reizen, concertgangers goedkoper bier en muzikanten inspirerende composities in 2012
  • Wens boswachters hoge bomen, heksen mooie magie, trendwatchers een vooruitziende blik, werklozen de baan van hun dromen in 2012
Op een goed gezond, gelukkig 2012. Laat al jouw wensen uitkomen! Bedankt voor een inspirerend twitterjaar.

Geplaatst door Diana Didde ma, januari 09, 2012 20:31:10
Mooie inspirerende creatieve wensen! Dat 2012 jou maar veel aan het schrijven zet!

zondag 27 november 2011

Barst

23.00 uur: Baby heeft koorts, woelt onrustig door het grote bed. De vader werkt over. De dokter zegt dat de moeder zich geen zorgen moet maken. Moeilijk. Een ziek kind, afwezige man en een huwelijk waarin de eerste barstjes zijn verschenen.
23.30 uur: De bel. De buurman, dronken en opdringerig. Hij dwingt haar naar boven, op bed, naast haar doodzieke kind. Haar moederinstinct krijgt de overhand. Ze slaat, schopt en zakt even later trillend, maar alleen, naast de voordeur in elkaar.

07.00 uur: Baby slaapt, rustig en koortsvrij. Zij is moe, verward en opgelucht tegelijk. De vader arriveert. Huilend vertelt zij haar verhaal. Hopend op troost, begrip, liefde. Maar de barstjes worden een onoverbrugbare kloof. Hij gelooft haar niet. Barst!

zaterdag 30 juli 2011

FF iets anders

Het is zomervakantie. Voor mij betekent dit lange avonden thuis en daarmee alle tijd om te twitteren. Zelfs tijd te over om de wekelijkse #FF eens op een andere manier te presenteren. Hieronder het resultaat van een korte, hevige tijdlijnvervuiling...

Het Twitterweekverslag
En weer was het een gezellige twitterweek verder waarin…
Zo, op naar volgende week.



Kijk goed en je ziet hem gluren. Hint: rechtboven regenpijp.

woensdag 1 juni 2011

Afgedankt

Ze was bijstandsmoeder. Op haar 45ste ingeruild voor een jonger exemplaar. Die actie zorgde voor grote paniek. Ze was zo afhankelijk. Van veel zaken had ze totaal geen kaas gegeten. Ze leerde girokaarten invullen, kreeg een flat en een deeltijdbaan.

En toen werd ze ziek. Ernstig ziek. Belandde in de bijstand en niet zoveel later in een verpleeghuis. De eerste maanden was de zorg goed. Tot er een nieuwe, hervormende directeur aangesteld werd. Zonder familie was zij in de laatste weken van haar leven niet meer buiten geweest.

Zeven jaar geleden is zij gestorven. Wij missen haar vreselijk en denken tegelijkertijd: Beter zo. Nu hoeft onze moeder die financiële uitkleedpartijen niet meer mee te maken. Dat had ze niet gered.

zaterdag 28 mei 2011

Uit het diepe (1/2)

De zon straalt. Badgasten krioelen onbekommerd over het strand. Als in een mierennest. Die ogenschijnlijke chaos heeft een hypnotiserende werking op haar onrustige geest.
Minutenlang staart ze omlaag. Veilig op het dakterras, twaalf hoog. Dit penthouse had haar thuis moeten worden. Maar de prijs die zij daar dagelijks voor betaalt is hoog.

Na een moeizaam huwelijk heeft hij haar opgeraapt. Haar hang naar liefde en luxe belonend en bespelend. Langzaam maar zeker werd zij de speelbal van zijn nukken en verloor zij haar identiteit.

Ze loopt naar de rand. Aarzelend. De zee is rustig maar golven van emotie overspoelen haar gedachten. Ze kan niet meer, wil niet meer. ‘Helena?’ Ze verstijft, draait zich langzaam om en glimlacht. Nog één keer.


Geplaatst door Leon za, juli 02, 2011 15:05:20
Prachtig.

zaterdag 21 mei 2011

Loslaten

Ze is verliefd. Zo verliefd op zijn lieve glimlach en die staalblauwe ogen die haar soms vragend, soms plagend aankijken. Samen verkennen zij het leven, leren van elkaar en bouwen aan zijn toekomst. Hij kan niet zonder haar.
Mooie momenten zijn dierbare herinneringen geworden. De verliefdheid is een diep houden van geworden. Ze zijn niet langer onafscheidelijk. Hij kan zonder haar.

Hij is verliefd. Zo verliefd op haar lieve glimlach en stralende ogen. Zij verkennen het leven, leren van elkaar en bouwen aan de toekomst. Samen gaan ze veel mooie momenten beleven.

Ze kijkt hen na, glimlacht. Even huppelt daar haar kleine, blije mannetje. Dan draait het stel zich om. Ze zwaait naar twee prachtige volwassenen en hoort: “Daag, mam.”

donderdag 19 mei 2011

Memento mori

Kopje thee, krantje. Haar zaterdagochtendritueel. Daar staat het, zwart op wit. Ze slikt en laat haar gedachten teruggaan in de tijd. Naar haar jeugdjaren, naar een verleden waarin alles toekomst had. Naar haar held, haar voorbeeld, haar vader.

Ze nipt aan haar thee en realiseert zich dat zij twintig jaar geleden al afscheid van hem heeft genomen. Nooit twijfelde zij aan die beslissing. Niet op haar huwelijksdag, niet toen haar kinderen geboren werden. Hij wilde geen vader zijn en zeker geen opa.

Heel even vraagt ze zich af waarom ze niet huilt. Er zijn geen tranen meer. Die zijn allemaal gehuild. Toen, in de tijd dat de man in het familiebericht langzaam maar zeker het leven van haar vader beëindigde.

140 verbindingen

Ik twitter en ik weet…
- Wie van poezen houdt en katten knuffelt
- Wie een tijger had willen zijn
- Wie van taart houdt en wie van ploppen
- Wie graag knutselt en verhuist
- Wie fantastische tosti’s bouwt
- Wie weekendvader is en wie alleenstaande moeder
- Wie kinderen heeft en wie (nog) niet
- Wie dagelijks door de tunnel gaat
- Wie graag kletst en toch niets zegt
- Wie kort van stof af en nooit kortaf
- Wie zich een slag in de rondte werkt
- Wie ergens niet zo naar de zin woont
- Wie een prachtige blauwe bolide rijdt
- Wie zich zorgen maakt om haar zus
- Wie gek is op cola light
- Wie eigenhandig het hele huis heeft verbouwd
- Wie met magische teksten de tijdlijn versiert
- Wie graag en veelvuldig op avontuur gaat
- Wie de mooiste muziek maakt
- Wie gek is op toneel en theater
- Wie musicals haat
- Wie stiekem ook een Viking wil
- Wie van lekker eten houdt
- Wie het liefst na 21.00 uur eet
- Wie fantastisch kan koken
- Wie zijn broodmachine vervloekt
- Wie regelmatig een sigaret rookt
- Wie tekst en vorm bij elkaar brengt
- Wie liefhebber is van de kringloopwinkel
- Wie de boekwinkel niet uit is te slaan
- Wie nog kaartjes zoekt voor Lowlands
- Wie die tickets al in bezit heeft
- Wie een hekel heeft aan kamperen
- Wie zelf een bed & breakfast runt
- Wie campingspullen verkoopt
- Wie websites bouwt en onderhoudt
- Wie wervende teksten schrijft
- Wie in de buurt woont en wie helemaal niet
- Wie niet in hokjes past
- Wie verpleegster is en wie het had willen worden
- Wie iedere dag wil inspireren
- Wie kilo’s afgevallen is en wie dat zou willen
- Wie met lastige pubers werkt
- Wie overal doorheen wil prikken
- Wie kwiek door het leven hopt
- Wie altijd de hardloopschoenen bij de hand heeft
- Wie niet zonder de iPhone kan en wie niet zonder Blackberry
- Wie een hekel heeft aan het OV
- Wie veel te veel in de trein zit
- Wie moppert in de file
- Wie last heeft van iets chronisch
- Wie graag lacht en soms moet huilen
- Wie voor de klas staat
- Wie in een oldtimertje rondtuft
- Wie niet zonder zijn/haar favoriete voetbalclub kan
- Wie boeken heeft geschreven, dit wil of eraan werkt
- Wie een dichtbundel op zijn naam heeft staan
- Wie elke dag de tv-gids voorleest
- Wie leuke tekstgrapjes maakt
- Wie de prachtigste foto’s kan maken
- Wie de meest motiverende blogs produceert
- Wie de buik vol heeft van diëten
- Wie met zijn fiets in de tramrails terecht kwam
- Wie net de trotse eigenaar is van een iPad
- Wie zich nergens voor hoeft te schamen
- Wie zijn ambities nog najaagt en wie er al jaren klaar mee is
- Wie een grote mond heeft en wie een klein hartje
- Wie liever een Schot was geweest en wie een echte kaaskop is
- Wie samen met een vriendin een auto bouwde
- Wie het laatste nieuws op de voet volgt
- Wie een heel leuk moppie heeft, zelfgemaakt
- Wie een heel leuk moppie van een ander verzorgd
- Wie dweept met Zappa en wie met Tom
- Wie in advertising zit en wie echt communiceert
- Wie twitterende kinderen heeft
- Wie studeert, doceert of instrueert
- Wie aan het begin staat van iets heel nieuws
- Wie klaar is met zijn huidige baan
- Wie vacatures in overvloed heeft
- Wie iedere taalfout corrigeert
- Wie kleinkinderen heeft
- Wie naar hartenlust knuffelt
- Wie gokt op de hoofdprijs
- Wie zich stoort aan Follow Friday
- Wie Sinterklaas naar de boot heeft gebracht
- Wie nu en dan de teennageltjes lakt
- Wie de mooiste mannenlaarzen heeft
- Wie ik ontroerd heb met mijn blog
- Wie een hekel heeft aan automatische dm
- Wie niet zonder haar kinderen kan
- Wie graag wil sporten maar het niet voor elkaar krijgt
- Wie van het woord sportschool al chagrijnig wordt
- Wie gek is op alles wat retro is
- Wie geen dag zonder Twitter kan
- Wie van bloemen houdt en wie van konijntjes
- Wie fantastisch kan schilderen en wie Photoshopt
- Wie graag in de tuin wroet en wie in het bos dwaalt
- Wie graag in het gras ligt en wie in het zand
- Wie de mooiste draden spint en deze zelfs kan breien
- Wie iets met woorden heeft
- Wie romantisch is en wie nurks
- Wie een frivole boodschappenservice heeft
- Wie 38 is, wie 49 en wie over de datum
- Wie de leukste meid is
- Wie van theepartijtjes houdt en wie van koffie
- Wie kickt op koffie verkeerd
- Wie alleen op bier functioneert en wie op whisky
- Wie yogalessen geeft en wie pilates
- Wie de wereld rondreist
- Wie huisarts is, wie advocaat en wie afgekeurde huisvrouw
- Wie regeltante is en wie suikeroom
- Wie de allermooiste illustraties maakt
- Wie huizen aan de man brengt
- Wie mannen in huis haalt
- Wie een open boek is en wie achter slot en grendel zit
- Wie een marathon kan lopen en wie de trap niet haalt
- Wie aan een nieuwe stofzuiger toe is
- Wie een traplopende wasmachine heeft
- Wie in de kinderopvang zit en wie tussen de oudjes
- Wie schreeuwt in kapitalen en wie mooi fluistert
- Wie trouwpartijtjes organiseert
- Wie het huwelijksbootje heeft laten zinken
- Wie met zijn kind in het stadion zit
- Wie viool speelt en wie gitaar
- Wie elke zaterdag langs het lijntje staat
- Wie regelmatig zijn wachtwoord vergeet
- Wie doof is aan een oor en wie hardhorend
- Wie in de muziekhandel zit
- Wie een probleem heeft met zijn gewicht
- Wie graag gewichtig doet
- Wie twittert tot hij een ons weegt
- Wie in sprookjes gelooft
- Wie een fiets aftroggelde van een andere twitteraar
- Wie Nederland onveilig maakt op de racefiets
- Wie een hekel heeft aan niet-terugvolgers
- Wie een passie heeft voor etalagepoppen
- Wie zelf graag in de spotlights staat
- Wie de trends voorspelt en wie deze volgt
- Wie houdt van zoetigheid en wie van hartig
- Wie ik niet zou willen missen
Ik weet nog veel meer, ik weet… wie ik volg.

zaterdag 26 februari 2011

Herinnering

Vrijdag 6 november 2004. Ze is moe, heel erg moe. En niet alleen. Links van haar zit haar dochter. Deze kijkt bezorgd, maar praat op zachte toon met haar beide broers. Op het kleine bankje aan het voeteneinde hangt haar oudste zoon. Vlak ernaast haar jongste, ontspannen in de schommelstoel. Dat heeft ze goed gedaan, vindt ze. Drie mooie kinderen waar ze een fantastische band mee heeft en waar ze zo trots op is. Ze is blij met hun gezelschap.

Haar ogen worden zwaarder. Ze zou zo graag iets willen zeggen, maar het lukt haar niet. Ze luistert naar het gesprek en voelt in de luchtige conversatie een lichte spanning. Ze maken zich zorgen, denkt ze. Om haar, weet ze. Het heeft iets grappigs, want zij maakt zich nu juist zorgen om hen.

Ze voelt zich wegzakken. Het voelt alsof ze wordt opgepakt door een warme wolk. Ze ziet haar oudste zus binnenkomen. ‘Kom’, zegt zij zonder woorden. ‘Het is mooi geweest. Je mag nu mee.’ Ze aarzelt. Ze wil heel graag mee, maar zomaar weggaan... nee, nog niet.
Met moeite opent zij haar ogen. Het is even na middernacht. De kinderen kijken stil televisie. Midzomernachtdroom. Ze glimlacht en gaat met haar blik het kleine kringetje rond. Ze wil hen niet langer laten wachten. Morgen hebben zij hun eigen gezin om voor te zorgen. En voordat ze thuis zijn…

Ze sluit haar ogen. De vermoeidheid stroomt uit haar lichaam en ze ervaart een gelukzalig gevoel van rust. Haar oudste zus staat nu naast haar en pakt haar hand. ‘Kom nu, je dochter redt het wel. Net zei ze het nog tegen je: Mam, maak je geen zorgen om ons. Denk nu alleen aan jezelf.’ Het is waar. Het is tijd, tijd om zich over te geven aan de liefhebbende warmte.

Een jaar later
Daar komt ze. Haar dochter. Als altijd met een flinke bos tulpen en een vrolijke lach. Een lach die het verdriet niet kan verdoezelen. Het doet haar pijn dat zij dit niet kan wegnemen. Hoe graag zou ze haar meisje zeggen dat het goed met haar gaat. Pijn, droefheid, strijd, het is er niet meer. De bos bloemen wordt keurig aan haar voeten gezet en de lantaarn van een nieuw lichtje voorzien. Dag lieverd, dank je wel.

Jaren later
In korte tijd is er zoveel veranderd en toch eigenlijk niets. Ze heeft de pijn en het gemis nu echt achter zich kunnen laten. Soms, wanneer ze de tranen bij haar dochter voelt, heeft ze de kracht om haar te laten weten dat het goed met haar gaat. In dromen en daden. ‘Lieverd, mijn vader en zus zijn hier bij mij, samen met jouw twee kleine meisjes. Vergeet de pijn. Herinner je de leuke, lieve dingen. Ik ben eindelijk thuis.’ Het is goed zo.



Geplaatst door Marya wo, mei 09, 2012 18:55:45
Bedankt voor jullie lieve reacties. Doet mij goed.
Geplaatst door Carel di, februari 14, 2012 17:03:11
indrukwekkend ontroerend
Geplaatst door Ismaël wo, juni 08, 2011 10:37:19
Wat mooi, het raakt mij echt, ik krijg er kippenvel van, dank je........
Geplaatst door Diana di, april 12, 2011 09:15:48
Ontroerend. Dankjewel voor het delen.

zaterdag 19 februari 2011

Petrefact

't VerleiDing‘Hhuhm’. Met een diepe zucht strijkt ze in gedachten haar krullen uit haar gezicht. Verlangend richt zij haar blik op de in nevelen gehulde burcht voor haar. Ze kent het goed. Nog niet zo lang geleden zwierf zij door de gangen en beklom zij de wenteltrappen naar het adembenemende uitzicht. Ze denkt aan hem en voelt een traan van onderdrukt verlangen langs haar neus druppen.

Terwijl het om haar heen langzaam donker wordt, de vogels naar hun nestjes vertrekken en de kikkers in de gracht een laatste kwaak laten horen, mijmert zij verder. In gedachten warmt zij zich aan het liefdesvuurtje in haar hart. Zelfs in deze kilte laait het op. Wanneer zij hem ontwaart voelt zij zich verloren. Haar stem wil hem roepen, haar armen willen hem omhelzen, maar haar voeten weigeren.

Haar mateloos bewonderen en oneindig liefhebben hebben haar hier gebracht. Hier, aan de rand van de kasteeltuin waar overdag madeliefjes aan haar tenen kriebelen en vergeet-mij-nietjes in haar krullen kruipen. En ze weet, hij wacht. Geduldig. Eerdaags mag zij haar vleugels weer uitslaan. Ze weet precies wanneer. Zodra haar lieve vriendin Luna haar voeten voor de veertiende maal met goudgele stralen bestrooit.

Vannacht is het zover. Ongeduldig speurt zij de sterrenhemel af. Luna lacht en schuift langzaam voor een grijzende avondwolk. Twee ogen kijken hoopvol terug en twee voeten voelen de maanmagie tintelen. Voorzichtig krult zij haar tenen, schudt de verstening uit haar lijfje en vouwt haar vleugeltjes uit.

Voorzichtig nu. Stapje voor stapje zet zij haar voeten onwennig op het betoverende pad van de hervonden liefde. De zware poort kraakt. Nu vliegt zij hem in de armen. Zijn omhelzing sluit haar in welkome veiligheid. Ze is niet langer het versteende VerleiDing. Ze is thuis, bij hem. ‘Hhuhm’.