Zo'n man

Er wandelt een man de tuin in. Een mooie man. Lang, blond, goed gekleed, zonnebril in het haar en een glimlach om de mond. In een paar seconden is hij bij de achterdeur en stapt hij over de drempel mijn wereld binnen. Zijn opvallend blauwe ogen verwarmen direct mijn hart. Ik voel twee sterke armen om me heen, een hand kroelt snel door mijn haar en zijn vrolijkheid neemt bezit van mij. ‘Alles goed?’ Zonder het antwoord af te wachten hoor ik hem de trap op gaan. Een moment later is hij terug. Ik kijk naar hem en herken de ogen van mijn moeder, de bewegingen van mijn jongste broer in het kind dat een man is geworden. Mijn zoon.

Geplaatst door #rebel ma, juni 11, 2012 18:16:13

Heerlijk.... Ik hoop dat zelfde gevoel te hebben over een jaartje of 16.... -wat klein is wordt snel groot-

Geplaatst door Venus wo, mei 02, 2012 23:37:54

Mooi, herkenbaar. Ik hoor soms mijn broers praten in de stemmen van mijn zoons.

Geplaatst door CopyKoppie wo, maart 21, 2012 23:19:29

Dag Marloes, Ja klopt. Mooi om mee te maken. Bedankt voor jouw reactie(s).

Geplaatst door Marloes wo, maart 21, 2012 21:30:14

Telkens als je denkt dat je nu wel weet waar ze het meest op lijken, doen of zeggen ze iets waardoor je die mening weer helemaal moet herzien. Zo blijven ze ontroeren.